مدح و ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام
این روزها مجنون تر از دیروزهایم دنبــال لیــلای نگــاهــی بی صدایم گــاهی سـراغ بـال های خــود میایم انــگــار آبی تر شــده رنگ دعــایم اعجــاز زمـزم شستشو کرده دلـم را یعنی که چشمت زیر و رو کرده دلم را مسجــد بیا تا که محــمّــد را ببــیــنند مــردم دوبــاره روح اشـهد را ببینند تا عابد و معبود و مــعــبــد را ببینند حنّــانه ها این قــامت و قـد را ببینند رو برنگردان ورنه این مردم بمیرند الله اکبــر را بــگــو تا جان بــگیرند هر شب که دستان شــمــا بالا می آید خورشید در قلب سحر، گویا می آید عطـر منــاجــات شب زهــرا می آید نــام همه همسایه ها این جــا می آید آقا که تو بــاشی فــرامــوشی نــدارد شمع در این خانه خــاموشــی ندارد نذر تو کردم این پر خــاکستـری را قلبی که داری با اشــاره می بری را اشکی که حالا آمد و آن دیگری را این دست هــای خــالی پشت دری را آری، نداری بهترین عذر و بهانه است در غیــبت بابا پسر آقای خانه است دلداده ی نام تو احساسش جوانی ست با همت چشم تو دور از ناتوانی ست در انتظــار معجــزات ناگهــانـی ست روی زمین هم باشد اما آسمانی ست اصلاً علــیِ اکــبــری ها مـثــل آبنــد از جنس شیرین دعــایــی مستجــابند زیبــاتــریــن آئیــنــه از روز ازل تو آقــای آقــازاده هــای بــی بــــدل تــو یعنــی کــریم بن کــریم این محــل تو شمشیر زن مثل علی ضرب المثل تو بر هــم بزن تــاریــکی خنّـاس ها را ازریشه بر کن این خدا نشناس ها را رعدی بزن تا زیر پایت ســر بریزد از وحشتت با این رجــزها پر بریزد هرکس که دارد کینه ی حیدر بریزد تیغی بچــرخان زَهره ی کافر بریزد یک تپه کشته مانده بی چون وچرایی وقتی که تو از میسره بیرون می آیی من مطمئنم پای تو ســوزد جگــرها دیــگــر نمی آید صــدایی از پــدرهــا ویران شود پشت سرت قلب قمرها تو می روی و وای بر این نوحه گرها من مطمئنم بی تو این دل دل نمی شد کِشتیِ صبرم راهی ســاحــل نمی شد بال و پــر روح الامین پــیــراهن تو خــون تمــام عــاشــقــی ها گردن تو دست خــیــام کــربــلا بــر دامــن تو بابـا بــمــیــرد ای پســر با رفتــن تو شمشیرها گل بوسه از روی تو چیدند تصویــر پاره پــاره ای از تو کشیدند |